Agnieszka o Cezarei

Na drugą połowę wycieczki w piątek zaplanowaliśmy zwiedzanie parku narodowego w Cezarei Nadmorskiej. Miasto powstało na życzenie króla Heroda, który z jednej strony bardzo chciał odebrać Jaffie przywilej bycia najważniejszym portem na tym wybrzeżu, a z drugiej przypodobać się Cezarowi budując miasto na miarę tego Imperium. Jak to bywało w przypadku większości tutejszych zabytków, miasto zostało przebudowane przez Arabów, nadbudowane przez Krzyżowców, zniszczone przez Turków i odbudowane w czasach współczesnych. W przypadku Cezarei dodatkowym elementem jest to, że odbudowę finansowała głównie jedna osoba – baron Rothschild.

Do dyspozycji zwiedzających oddano naprawdę imponujący kompleks odkopanych ruin z czasów Heroda, łącznie z hipodromem, teatrem oraz kompleksem łaźni z częściowo zachowanymi mozaikowymi posadzkami. Na hipodromie ustawiono surrealistyczny model rydwanu z żelaznych prętów, na który można się było wspiąć i poczuć jak na wyścigu, co też oczywiście natychmiast uczyniłam.

Hajfa i Cezarea Nadmorska

W piątek o świcie udaliśmy się do wypożyczalni celem odebrania zamówionego samochodu (Fiat Punto Grande, manualna skrzynia biegów, nawigacja) i już po 45 minutach jechaliśmy autostradą w kierunku Hajfy naszym Hyundaiem Getz z automatyczną skrzynią, posiłkując się atlasem i mapkami wydrukowanymi w czwartek w pracy (a kuku).

Po dotarciu na miejsce podjechaliśmy na sam grzbiet Karmelu. Z początku mieliśmy problem nawigacyjny, bo na mapie nie wydrukowały się drogi oznaczone na żółto, ale dość szybko zorientowaliśmy się, że na szczęście wydrukowały się ich nazwy. Dotarliśmy więc z powodzeniem do ogrodów bahaitów, którzy pozwolili nam wejść na dwa z całkiem sporej ilości tarasów. Jak się okazało, większe zwiedzanie możliwe jest tylko w połączeniu z wycieczką prezentacyjno-indoktrynacyjną, na którą niespecjalnie mieliśmy czas, możliwości i ochotę.